Η φυσικοποίηση της έμφυλης βίας | Τα αντρικά χαρακτηριστικά που ρίχνουν από τις σκάλες.

Στο όνομα της φύσης και των αδιάσειστων βιολογικών δεδομένων, πολλοί τείνουν να δικαιολογούν ή να αιτιολογούν εγκλήματα βίας στο ευρύτερο φάσμα τους. Από το δίπολο του φύλου και την διχοτόμηση των αρσενικών και γυναικείων σωμάτων, μέχρι την προσφάτως αναφερόμενη επιθετικότητα του αρσενικού, ως βιολογική βάση σε θέματα γυναικοκτονιών.

Το θέμα με την φύση όμως είναι το εξής. Κάθε ζωντανός οργανισμός επιδίδεται σε ένα μοτίβο συμπεριφορών που είναι απαραίτητο για  την ψυχοφυσιολογική του ανάπτυξη. Οι μηχανισμοί προσαρμογής και εξέλιξης που χρησιμοποιεί, οι συμπεριφορές του, οι συνήθειες του, για μας είναι απλά ένα εννοιολογικό σύνολο δεδομένων που παρατηρούμε να συμβαίνει.

Αν έπρεπε όντως να χρησιμοποιήσουμε την φυσικοποίηση ως έναν τρόπο να εξηγήσουμε τις μεταξύ μας συσχετίσεις, παίρνοντας ένα τυχαίο είδος του ζωικού βασιλείου για να συγκριθούμε μαζί του, θα έπρεπε πρώτα να αποδεχτούμε, ως βάση της ερευνητικής μας μελέτης, ότι συγκρίνουμε μελιτζάνες με πεπόνια. Αφού ξεπεράσουμε αυτό το εμπόδιο, ο φυσικός κόσμος έρχεται να μας υπογραμμίσει άμεσα, ότι η ποικιλομορφία είναι αναπόσπαστο κομμάτι του κύκλου ζωής και της επιβίωσης των ειδών- ανεξάρτητα από το πως το δικό μας πολιτισμικό και κοινωνικό πλαίσιο θα αποφασίσει να την συμβολίσει, να την παρακάμψει ή να την εξηγήσει.

Τα επιστημονικά δεδομένα φυσικά έχουν μεγάλη αξία, όση όμως έχει και το γεγονός, ότι παράγονται και αναπαράγονται σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους. Για παράδειγμα, στους επιστημονικούς χώρους είναι γνωστό από το 1910 ότι συγκεκριμένα είδη (Πιγκουίνος της Αδελίας), αρέσκονται στο να επιδίδονται σε ομόφυλες, ή τα κατά τότε γραφόμενα, «περίεργες» σεξουαλικές πρακτικές- ευρήματα τα οποία δεν γνωστοποιήθηκαν στο ευρύ κοινό. Άλλο τόσο γνωστό είναι ότι πολλά ζώα και φυτά φέρουν χαρακτηριστικά και από τα δύο προσδιοριζόμενα ως κυρίαρχα βιολογικά φύλα, άλλα είναι μονογαμικά ή πολυγαμικά, πάνω από 1500 είδη ζώων επιλέγουν συντρόφους του ίδιου φύλου, και η λίστα συνεχίζεται. Είναι όμως ενδιαφέρον, ότι τα παραπάνω ευρήματα θυσιάστηκαν στο βωμό του βιολογικού ντετερμινισμού, καθώς δεν μπορούσαν να προσφέρουν το άγιο δισκοπότηρο της απλής αιτιότητας.

Η προσπάθεια αποδοχής των έμφυλων διακρίσεων και εγκλημάτων μέσω της φύσης και τον τρόπο λειτουργίας των οικοσυστημάτων, προδίδει από μόνη της, πως η καταπίεση προερχόμενη από τις κυρίαρχες κουλτούρες, έχει πολλά κοινά σημεία από τον τρόπο που κυριαρχεί πάνω στο φυσικό κόσμο μέχρι πάνω στα σώματα μας.

Η πραγματικότητα του δικού μας είδους, είναι η βία κατά των γυναικών, θηλυκοτήτων και ατόμων που δεν συμμορφώνονται με τις πατροπαράδοτες κοινωνικές επιταγές αλλά και η κανονικοποιημένη- σχεδόν μη προσπάθεια- συγκάλυψης και αιτιολόγησης των εγκλημάτων.

Από την χρήση βιολογικών νόμων και θεωριών, τροποποιήσεις νομοθεσιών μέχρι κακοβαλμένες σκάλες. Το πολύ ενδιαφέρον σημείο με την δικαιολογία "έπεσε από τις σκάλες", είναι ότι λογικά τα "αντρικά" χαρακτηριστικά έχουν να κάνουν με την πλήρη αποποίηση ευθύνης και μεταφοράς της στο άτσαλο θύμα που παραπάτησε μέχρι την κακοτεχνία της ίδιας της σκάλας. Αρκεί μετά, να υπάρξει η παραδοχή πως όλα ήταν ένα ψέμα, ένα παράγωγο της ψυχολογικής του κατάστασης και έτσι ως Άδωνις να εμφανιστεί μέσα από το νέφος. Το νέφος φυσικά, αποτελεί προνόμιο της ταξικής θέσης του εκάστοτε θύτη και των υποστηρικτών του.

Η βία δεν προκύπτει από τις εξαρτήσεις, το στρες, το άγχος, την κατάθλιψη ή το οτιδήποτε θα χαρακτηριστεί ως διαταραχή. Η βία προκύπτει από την δόμηση μιας πραγματικότητας που τα αντρικά χαρακτηριστικά είναι αδιάσειστα και ρίχνουν από τις σκάλες.

---

• Οι τρανς γυναίκες και άνδρες είχαν υψηλότερα ποσοστά βίαιης θυματοποίησης (86,1 και 107,5 ανά 1.000 άτομα, αντίστοιχα) από ό,τι οι γυναίκες και οι άνδρες cisgender (23,7 και 19,8 ανά 1.000 άτομα, αντίστοιχα).(Gender Identity Disparities in Criminal Victimization: National Crime Victimization Survey, 2017–2018, Andrew R. Flores et al.)

• 29,6% των γυναικών δηλώνουν ότι έχουν υποστεί σωματική βία, 18,1% δηλώνει ότι έχει υποστεί σεξουαλική βία, και 36,5% δηλώνει ότι έχει υποστεί σωματική ή σεξουαλική βία από οποιοδήποτε δράστη/ δράστιδα. Το 40,42% δηλώνει ότι έχει υποστεί ψυχολογική βία κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής του. (Έμφυλη βία κατά των γυναικών και άλλες μορφές διαπροσωπικής βίας στην Ελλάδα, ΕΚΚΕΚ, 2022-2023)

• Στο διάστημα 2020-2024(Απρίλιος) στην Ελλάδα σημειώθηκαν 80 γυναικοκτονίες.

• Μόνο τα μισά άτομα από λεσβίες, gay , bi (46 τοις εκατό) και τρανς άτομα (47 τοις εκατό) αισθάνονται άνετα να είναι ανοιχτά σχετικά με τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου τους.

• Περισσότερο από το ένα τρίτο των LGBTQIA (35%) ατόμων έχουν κρύψει την ταυτότητα τους στην εργασία τους από φόβο μήπως υποστούν διακρίσεις.

• Το 42% των μαθητών LGBTQIA+  έχουν βιώσει εκφοβισμό το περασμένο έτος, διπλάσιο ποστοστό από τους μη ΛΟΑΤΚΙΑ+ μαθητές (21%).