“Μη κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο”

Κάθε βιβλίο, χωρίς απαραίτητα να είναι της αρεσκείας μας, έχει να δώσει νέα ερεθίσματα, πληροφορίες και φαντασιωσικά μονοπάτια να περιπλανηθείς ή ακόμα και να χαθείς.

Το εξώφυλλο είναι η πρώτη επαφή με τον αναγνώστη και στοχεύει να του δώσει μέσα από τον τίτλο μία συνοπτική και περιεκτική εικόνα του περιεχομένου. Όμως το περιεχόμενο μπορεί να διαφέρει κατά πολύ από αυτό που φανταζόμαστε στην πρώτη επαφή.

Ένας τίτλος μπορεί να μας οδηγήσει στα μονοπάτια που έχουμε ανάγκη να περπατήσουμε, να μας φέρει ιδέες για την ιστορία που θα θέλαμε να κάνουμε δική μας, να μας δώσει ιδέες για μία εμπειρία που θα θέλαμε εμείς να γράψουμε, όμως να απέχει παρασάγγας από αυτό που το ίδιο το βιβλίο έχει να σου αφηγηθεί.

 Παρόλα αυτά, εξωτερικά όλα τα βιβλία έχουν ένα βασικό κοινό. Όλα τους έχουν ένα σφιχτοδεμένο ,με τις σελίδες, εξώφυλλο και εσωτερικά, γεμάτες σελίδες με τις μοναδικές πληροφορίες του συγγραφέα. Χωρισμένα σε κεφάλαια εξυμνούν μία ιδέα και όλα περιστρέφονται γύρω από μια θεματολογία που προσπαθεί στοχευμένα να εξηγήσει στον αναγνώστη το λόγο ύπαρξης του∙ την ιστορία, τη θεωρία, την ιδέα που εξαρχής δημιούργησε αυτό το βιβλίο.

Ωστόσο, δε θα βρεις βιβλίο ίδιο με το άλλο.

Οι συγγραφείς ποικίλουν και κανένας νους δεν αντιλαμβάνεται ή/και βιώνει τον κόσμο ίδια με έναν άλλο. Για να τα δεις όλα αυτά, να τα μάθεις , να τα αισθανθείς χρειάζεται να αφιερώσεις χρόνο να διαβάσεις το περιεχόμενο.

Συνειρμικά, εμφανίζεται μία ακόμα έκφραση η οποία δηλώνει την ανάγκη διαφοροποίησης του εξωφύλλου απο το περιεχόμενο ∙

 “Είμαι ανοιχτό βιβλίο”

Κατά κάποιο τρόπο όμως , είναι και μία φράση που δηλώνει τη διαθεσιμότητα και την επιθυμία του βιβλίου να μοιραστεί το εσωτερικό του με τον αναγνώστη. Όμως εδώ ας αναφερθεί το εξής: Χρειάζεται ο αναγνώστης να ενδιαφερθεί να το διαβάσει. Διαφορετικά, ένα ανοιχτό βιβλίο είναι απλά εκτεθειμένο χωρίς την προστασία του εξωφύλλου διακινδυνεύοντας να τσαλακωθεί, να σκιστεί ακόμα και να χάσει κομμάτια από τις αφηγήσεις του, αφημένο στη διάθεση του εκάστοτε κατόχου και της συμπεριφοράς που θα επιλέξει να έχει προς αυτό.

  Γιατί το εξώφυλλο δίνει και μια προστασία. Δεν είναι όλα τα βιβλία ιδανικά για όλους, άλλωστε γι αυτό τα χωρίζουμε και σε κατηγορίες ανάλογα τη θεματολογία, το περιεχόμενο, τον τρόπο γραφής κ.ο.κ. Για να έχει την ικανότητα να απολαμβάνεται ελεύθερα από τον αναγνώστη που έχει την περιέργεια να το ξεφυλλίσει, να του δώσει την σημασία που του αρμόζει∙ να μην διακυβευτεί η ύπαρξή του.

Έτσι συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Ο κάθε ένας από εμάς είναι συγγραφέας της δικής του ζωής, του δικού του περιεχομένου ενός βιβλίου. Βιβλία που γράφτηκαν μέσα από εμπειρίες και βιώματα που διαδραματίστηκαν μέσα σε ένα εσωτερικό και εξωτερικό περιβάλλον.

Δεμένοι σε ένα εξώφυλλο που προσπαθεί να χωρέσει συνοπτικά ,στον τίτλο, το περιεχόμενο. Δεμένοι σφιχτά, ίσως και κολλημένοι όπως μερικά παλιά βιβλία, με ένα εξώφυλλο που θα έλκει τον αναγνώστη έχοντας την ανάγκη να διαβαστεί, να μοιραστεί την μοναδική του ιστορία. Ιστορία εμπειριών και βιωμάτων ,που όσο και μοιάζει καμία φορά με τις ιστορίες άλλων ηρώων, παραμένει μοναδική.

Ο καθένας από εμάς έχει τη δική του ιστορία να πει. Ο καθένας από εμάς έχει μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον με δικά του γνωρίσματα. Ίσως κάποιες καταστάσεις να θυμίζουν κάποιες άλλες, άνθρωποι μέσα σε γνώριμα περιβάλλοντα που μοιάζουν να έχουν τις ίδιες εγγραφές, όμως ποτέ δεν είναι ίδιες.

Κάθε άτομο, κάθε βιβλίο παραμένει μοναδικό, έτοιμο να διαβαστεί, να φροντιστεί ,να πάρει διαφορετική μορφή μέσα από τα μάτια και την φαντασία του αναγνώστη, με την πίστη και την ελπίδα ότι μία μέρα θα βρει τη δική του ξεχωριστή θέση στο ράφι της ζωής.