Πυροτεχνήματα και τεχνήματα

 -συμπερίληψη στην γιορτή-

Τα πυροτεχνήματα χρησιμοποιούνται εδώ και χρόνια ως ένα σύμβολο εορτασμού από διάφορα πολιτισμικά πλαίσια.  Ο συμβολισμός αυτός προσφέρει ένα πλαίσιο ενότητας, κοινού συλλογικού ενθουσιασμού για κάτι νέο, και νοσταλγίας για κάτι παλιό.

Ειδικά σε συγκεκριμένες περιοχές, το πυροτέχνημα θεωρείται σύμβολο καλοτυχίας και ευημερίας ή μια μορφή εορτασμού της ελευθερίας.

Θα μπορούσε αυτό το θέαμα να γίνεται αντιληπτό ως ένα διάλειμμα από την καθημερινότητα, μια διακοπή από την μουντή ατμόσφαιρα, ένα είδος απελευθέρωσης- σχετικά ελεγχόμενο και σύντομο, ίσα ίσα για πνευματική ανάταση και αφορμή για νέα ξεκινήματα. Η έκφραση ενός θυμού ή μιας ανάγκης για κάτι νέο, καμουφλαρισμένη με ήχο και χρώμα.

Και όσο όμορφο αυτό μπορεί να είναι και να φαίνεται, μια συλλογική και κοινή πράξη ενθουσιασμού και υπόσχεσης, θα είχε μεγάλη σημασία να εξελιχθεί σε κάτι που θα συνεχίσει να ενώνει και όχι να απομακρύνει.

Είναι πολλά τα άτομα στις πλατείες που θα αγκαλιαστούν και θα φιληθούν κάτω από το χρώμα και τον ήχο, άλλα τόσα σε μπαλκόνια και ταράτσες- και αυτό είναι πραγματικά υπέροχο. Και είναι άλλα τόσα που θα αγχωθούν, θα ταραχθούν, θα τρομάξουν- και όχι δεν είναι μόνο τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι. Πουλιά, σκυλιά και γάτες εντός και εκτός διαμερισμάτων, έχουν παρόμοιες αντιδράσεις.

Έχουμε ήδη αρκετή απόσταση ο ένας από τον άλλον, ο καθένας από την φύση και όλοι από την πραγματική αίσθηση  της ελευθερίας, που ίσως κάνοντας μια γιορτή πιο συμπεριληπτική, πιο οικεία και απαλή, να είναι μια μικρή αρχή στο να αντιληφθούμε ότι μια υποτυπώδη κυριαρχία σε μια δυνατή έκρηξη δεν αλλάζει τον κόσμο που δεν μας χωράει.

Η χρήση των πυροτεχνημάτων που δεν παράγουν θόρυβο δεν εστιάζει στους δυνατούς θορύβους, αντίθετα δίνεται μεγαλύτερη βάση στα οπτικά εφέ που δημιουργούν. Ο τρόπος λειτουργίας είναι ο ίδιος, με την ανάφλεξη να συμβαίνει σε ελεγχόμενη πίεση και η μίξη ουσιών να γίνεται με υλικά που μειώνουν τον κρότο.

Το θέμα με την χρήση σιωπηλών πυροτεχνημάτων δεν έχει να κάνει με την αποσιώπηση αυτής της γιορτής και αυτού του ενθουσιασμού.

Είναι μια πράξη αλληλεγγύης για όλους αυτούς που μια δυνατή έκρηξη θυμίζει κάτι τραυματικό, σε όλους αυτούς που ο οργανισμός του δεν αντέχει και δεν δύναται να διαχειριστεί αυτό τον θόρυβο, τα ζώα που αποπροσανατολίζονται και φοβούνται.

Δεν ζούμε στην χώρα Far Far Away με μηδενικές σκοτούρες και άγχη, αποκλειστικά με ιστορίες αγάπης και παραμυθένιες πλοκές.

Ζούμε σε έναν τόπο με ζώα και ανθρώπους με συγκεκριμένες ανοχές σε θορύβους, νευροδιαφορετικά άτομα, επιζώντες καταστροφών, πολέμων, βίας. Mε άτομα που το καθένα και από κάτι κουβαλάει, με 8ωρα εργασίας που δεν είναι 8ωρα, με ουρές αναμονές και περιορισμένη πρόσβαση στα βασικά. Όλοι δικαιούνται να γιορτάσουν με έναν τρόπο που να μην επιβεβαιώνει την αντίληψη ότι περισσεύουν.

Ανάμεσα μας σέρνεται ένα παράπονο και ένας πόνος- ατομικός και συλλογικός- και είναι σημαντικό στην προσπάθεια για το ξόρκισμα του να παραμένουμε μαζί.