Φύση-Κοινωνία-Παραμύθια | Ανάμεσα και γύρω από τους παραλληλισμούς μας

Η ύπαρξη μας βασίζεται στο πως θα νοηματοδοτήσουμε αυτό που συμβαίνει και στο πως θα φροντίσουμε να το ακούσουν και οι άλλοι.

Τα παραμύθια ανέκαθεν υπήρχαν ως ένα μέσο νοηματοδότησης,  ενσωμάτωσης και κληροδότησης των κοινωνικών αξιών και πεποιθήσεων και με έναν τρόπο αποτελούν έναν μεγεθυντικό φακό εστιασμένο στην εκάστοτε κοινωνική δομή.

Είναι σημαντικό, το περιεχόμενο των παραμυθιών να ακολουθεί μια παράλληλη διαδρομή με τον κοινωνικό ιστό, και να αποτρέπει  τα άτομα να εμπιστευτούν την φαντασία τους σε στερεοτυπικούς και μη αυθεντικούς συμβολισμούς. Το πρόβλημα με αυτό, είναι ότι, καθώς όλοι μας κινούμαστε πολλές φορές μέσω των εσωτερικών μας αναπαραστάσεων, ένα παραμύθι που δεν μας επιτρέπει να βιώσουμε τις αυθεντικές πλευρές της ταυτότητας και της ύπαρξης μας, μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές στρεβλώσεις. Όταν οι κυρίαρχες κουλτούρες που απαιτούν συγκεκριμένους τρόπους έκφρασης, ύπαρξης και συμμετοχής παρεισφρέουν- και δεν εξαλείφονται- σε ένα παραμύθι, διαιωνίζεται από γενιά σε γενιά η έγκριση μας σε περιστατικά βίας και απομόνωσης. (μια γυναίκα χρειάζεται όλο και όλο τον πρίγκηπα της για να ευτυχίσει, ο οποίος συνήθως αξίζει τον σεβασμό μόνο μετά από μια ηρωική πράξη αυτοθυσίας).

Στην εποχή της Ανθρωπόκαινου, ένα  ακόμα σημαντικό κομμάτι της ταυτότητας μας, που είναι η άρρηκτη σύνδεση και συμμετοχή μας στον φυσικό κόσμο, είναι με έναν τρόπο διαμελισμένο, καθιστώντας δύσκολο τον συντονισμό μας ως ολότητες στην σύγχρονη κοινωνία. 

Νομοτελειακά, τα παραμύθια είναι δομημένα με βάση τα στοιχεία της φύσης, δίνοντας τους συμβολισμούς που πολλές φορές δεν δίνουν την πραγματική διάσταση του φυσικού κόσμου αλλά και της συνεξάρτησης μας με αυτόν (πχ.ο λύκος ως θύτης στο φυσικό του περιβάλλον).

Η Φύση μας επιτρέπει ταυτίσεις και μέσω του ανθρωπομορφισμού μπορούμε να συναντήσουμε τον εαυτό, τον άλλον και την προσωπική και συλλογική ιστορία. Φαίνεται ο ανθρωπομορφισμός να είναι σημαντικό εργαλείο στην προσπάθεια μας να εξηγήσουμε τα πράγματα, καθώς η νοηματοδότηση που ακουμπάει την αυθεντικότητα και την κυκλικότητα της φύσης-της ύπαρξης-της ζωής μας, πολλές φορές μπορεί να είναι τρομακτική. 

Αν έχουμε τα παραμύθια μας, μπορούμε πιο εύκολα να μετουσιώσουμε και να βρούμε τον χώρο μας στον κόσμο, είναι όμως σημαντικό οι παραλληλισμοί τους να ακολουθούν, όχι απλά την ανάγκη για την προσαρμογή μας, αλλά κυρίως την ανάγκη για την αποδοχή μας ώστε να μην λειτουργεί τελικά ως τρόπος αποφυγής του κοινωνικού γίγνεσθαι και ανήκειν. 

​Αν ένα παραμύθι ξεγυμνωνόταν από την ασφάλεια που έχουμε ανάγκη, και μηδενιζόταν η απόσταση μεταξύ εαυτού και πραγματικότητας, πόσο διαφορετικά θα μπορούσαμε να πούμε μια ιστορία;

Δείτε τα παρακάτω παραδείγματα

01_BloodyBirdie

Είδος πτηνού: ορίζεται υπό εξαφάνιση

Πολλές φορές φοβάται να εμφανιστεί

και να επιδοθεί στις συμπεριφορές που συνεισφέρουν στην ανενόχλητη ύπαρξη και επιβίωση του, λόγω της επικρατούσας αντίληψης ότι τα πτηνά δεν μπορούν να φοράνε τακούνια ή ότι όταν πετάνε ή δεν πετάνε απειλείται η ύπαρξη μας.

'Η αλλιώς..

02_AstroWhale

Θαλάσσιο Θηλαστικό υπό εξέλιξη.

Μετανάστευσε από τα θαλάσσια οικοσυστήματα, λόγω υψηλής συγκέντρωσης μικροπλαστικών που έκαναν ανυπόφορη την ζωή του. Υπάρχει πλέον μόνο στο ευρύτερο συμπαντικό χώρο, και συνεισφέρει στις αστρολογικές προφητείες που είναι απαραίτητες για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους

'Η αλλιώς...

03_The Lamp-Raised Watermelon

Είδος καρπουζιού που του αποκλείστηκε η επαφή με τους απαραίτητους πόρους. Το καρπούζι αυτό προσπαθεί να επιβιώσει στο σκοτάδι, στο επιβαρυμένο περιβάλλον με περιορισμένες επιλογές και ευκαιρίες επιβίωσης και ανάπτυξης.

Πτυχιούχοι ειδικοί αναφέρουν ότι μια μόνο λάμπα είναι ότι ακριβώς χρειάζεται και οφείλει να αναπτύξει μηχανισμούς προσαρμογής στα πλαίσια της φυσικής ισορροπίας.

'Η αλλιώς..