Όταν μιλάς για εμπιστοσύνη, τι εικόνες κάνεις;

Η εμπιστοσύνη ξεκινάει από μέσα μας, από την ίδια την πίστη που έχουμε στον εαυτό μας. Γνωρίζω το σχήμα μου, κομμάτια που το αποτελούν, τι ανήκει σε εμένα αλλά και τι δεν μου ανήκει. Μπορώ να αφουγκραστώ τα όρια του “είμαι” και τα διαχωρίζω από τα όρια του “δεν είμαι”, για να επιτρέψω σε δεύτερο χρόνο την ύπαρξη του άλλου δίπλα μου∙ του “εσύ”.

Η εμπιστοσύνη αφορά τόσο τον εσωτερικό κόσμο όσο και τον εξωτερικό. Νιώθω ασφαλής με εμένα, με βλέπω, με εμπεριέχω και τώρα ανοίγω χώρο και για εσένα. Ανοίγω χώρο να υπάρξεις και εσύ, ολόκληρος. Σε βλέπω και έχω την επιλογή να αποφασίσω αν θέλω, αν μπορώ, αν αντέχω να σε εμπιστευτώ αλλά/και να σου επιτρέψω να εμπιστευτείς και εσύ εμένα.

Σου έχω εμπιστοσύνη σημαίνει σε πιστεύω, πιστεύω σε εσένα, στις προθέσεις σου, εσένα τον άλλο. Ένας σημαντικός για μένα άλλος, που με βλέπει μαζί με τα τρωτά μου σημεία, τα ενδεχομένως κρυμμένα από τους πολλούς, και νιώθω ασφάλεια ότι θα τα κρατήσεις, θα τα φροντίσεις και θα τους επιτρέψεις να χωρέσουν εκεί μαζί μας. Ότι θα φερθούμε με σεβασμό και ενδιαφέρον ο ένας προς τον άλλο και μαζί προς τη σχέση.

Εμπιστοσύνη ότι μπορώ να αναγνωρίσω τι χρειάζομαι, τι έχω να προσφέρω και ότι μπορώ παράλληλα να αναγνωρίσω όσα είμαστε. Επιλέγω να σε έχω κοντά μου, δίπλα μου, μέσα μου. Βλέπουμε όλα μας τα κομμάτια και τα σεβόμαστε. Σεβόμαστε το γεγονός ότι δεν είμαστε ίδιοι και αμοιβαία αφοσιωνόμαστε στο να μοιάσουμε. Σέβομαι εμένα, εσένα, εμάς.

Επενδύω σε εσένα γιατί σε πιστεύω. Εμπιστεύομαι πως μπορώ να σου δώσω αλλά και ότι μπορείς και εσύ να δεχτείς. Αποδοχή για αυτά που είμαστε αλλά και για όλα αυτά που δεν είμαστε.

Είμαι ανοιχτός να εμπειραθώ αυτά που είσαι, να εμπειραθώ πως είναι να λείπουν όλα αυτά που δεν είσαι, πως είναι να χωράς, και να εμπεριέχεις.

Η Εμπιστοσύνη δεν ανάγεται ,απαραίτητα, στη σημασία του «εμπιστεύομαι ότι δε θα κάνεις ότι με ενοχλεί, με πληγώνει, με απομακρύνει». Έχει να κάνει με την πίστη ότι με νοιάζεσαι, θες να είμαι καλά -μαζί σου-. Ελπίδα ότι όταν νιώθω ή συμπεριφέρομαι θα με καταλάβεις, θα με σεβαστείς∙ Θα σεβαστείς το σχήμα μου, τα όρια μου. Ξέρω ότι θα με δεις, θα με χωρέσεις ,ολόκληρο, και δε θα χρειαστεί να με σπάσεις για να με αντέξεις.

Είναι μία διαδικασία που χρειάζεται ανοιχτότητα, χώρο και ελευθερία για να ανθήσει, να εμπεριέξει εμπειρίες που θα δυναμώσουν τα μέλη και θα δημιουργήσουν την εκάστοτε σχέση, το μαζί. Χρειάζεται ανοιχτότητα προς την εξερεύνηση, το παιχνίδι, τα λάθη. Δεν είναι το λάθος που μπορεί να διαταράξει το αίσθημα ασφάλειας αλλά η διαχείριση αυτού. Αν απαιτούμε την ορθότητα, την μόνο εντός χαρτογραφημένης πορείας διαδρομή, τότε μιλάμε για τον έλεγχο, και ο έλεγχος εμφανίζεται με την έλλειψη της εμπιστοσύνης. Το να μπορείς να εμπεριέξεις την ελευθερία κινήσεων του σημαντικού για εσένα άλλου, με την πίστη ότι σε βλέπει, σε ακούει, σε κρατάει, είναι αυτό που δίνει νόημα στην ύπαρξη της εμπιστοσύνης.

Η αμοιβαία συμφωνία ότι τώρα πια έχουμε και ένα εμείς, έναν χώρο ανάμεσα σε εμένα και εσένα όπου τον δημιουργούμε με βιώματα και εμπειρίες, ενώ παράλληλα, τον προστατεύουμε από κοινού καθώς επιθυμούμε ο ένας την παρουσία του άλλου.

Χρειάζεται αφοσίωση και χώρος, να επενδύσουμε στην επιθυμία του μαζί, επιτρέποντας την ύπαρξη του ανάμεσά μας.

Πίστη πως όταν μία μέρα δεις κάτι που δε σου αρέσει σε έμενα θα καταλάβεις ότι είναι και αυτό δικό μου. Και αυτό θα είναι εντάξει.

Όχι απαραίτητα να το δεχτείς, αλλά να μην προσπαθήσεις και να το αφαιρέσεις, γιατί είναι δικό μου και χρειάζεται εγώ να αποφασίσω τι θα το κάνω, πως μπορώ να διαθέσω τον εαυτό μου σε εσένα, στο εμείς.

Εμπιστοσύνη, η διαδικασία αμοιβαίας ευαλωτότητας και πίστης ότι δε θα επιτρέψουμε να συμβεί κάτι που θα μας διαπεράσει, θα μας διαρρήξει, θα μας καταστρέψει.